یه دختر زیبا و مغروری بود به نام نازنین که در دانشگاه همه عاشقش بودن یه پسری هم به نام رامین هم بود که دل همه ی دخترها رو برده بود رامین پسری بود مغرور،جذاب،خوش تیپ،عزیز ، با کلاس و....خلاصه یه پسر ایده آل واسه هر دختری بود نازنین هم دختری زیبا و خودخواه بود وقتی که کنار هم کلاسی هاش می نشست همه شون از جذابیت رامین حرف میزدن و....خلاصه کنار هر کی میرفت از زیبایی رامین حرف میزد،حتی اونایی متاهل بودن!!!نازنین هم زیبایی رامین را قبول داشت ولی غرورش اجازه نمیداد ازش تعریف کنه و به نظرش اونقدر ها هم لایق تعریف کردن نبود که میگفتن خلاصه روزها گذشت....نازنین خیلی جاها سنگینی نگاهای رامین را روی خودش احساس میکرد نگاهای رامین از نگاهای تیزبین خاطر خواهاش دور نمی ماند....این نگاه ها حسادت خیلی از دختر ها را برانگیخت و بیشتر وقت ها به نازنین میگفتن مهره مار داری.نازنین و دوستانش رو محوطه نشسته بودن که باران نم نم بارید هوا هم سرد بود...نازنین از سرما دستانش را در هم مشت کرد ناگهان از عقب سویشرت مشکی رنگی بر روی شانه هایش نشست گرما را حس کرد لرزش دستانی را حس کرد.....چه کسی در این سرما این فداکاری را کرده بود!!!!

به صورت دوستانش که رو به رویش نشسته بودن نگاه کرد....همه شوش با تعجب پشت سر نازنین را نگاه می کردن...نازنین برگشت عقب و صاحب سویشرت را دید یعنی چه کسی بود...بله کسی نبود جز....رامین!!!نگاه های هر دو در هم گره خوردنازنین در چشمان رامین خیره شد نمیدانست چی بگه حتی نتوانست تشکر کنه خیلی غافلگیر شده بود!!!!

از جایش بلند شد و گفت:خیلی ممنون رامین به خودش امد و مسیر نگاهشو تغیر داد و گفت:خواهش میکنم از دور که دیدمتان احساس کردم سردتان هست.نازنین:اما من نیازی بهش ندارم.رامین:هوا خیلی سرد است  ممکنه سرما بخورین.نازنین نگاهش کرد و سویشرت را به طرف رامین گرفت و گفت:نه ممنون.رامین نگاهش را از روی سویشرت برگرداند و نازنین را نگاه کرد.نازنین عمق چشمان رامین را نگاه کردنمیدونست این چه حسیه؟؟؟دلسوزی ؟ نگرانی ؟ محبت؟یا یه احساس دیگریست ؟نگاهش را از چشمان بی قرار رامین گرفت و دوستان رامین را نگاه کرد.یه لحظه فکر کرد که اگر سویشرت را قبول نکند رامین جلوی دوستانش کم میاورد.خصوصا جلوی دخترها ضایع میشود.اگر  هم قبول میکرد....

 یکی از دوستان رامین  سینا گفت:اه ه ه  چه قدر ناز میاریی! بگیر دیگه.

فرزاد: بچه جون سرما میخوری ها.

یه آن رامین برگشت عقب و با خشم نگاهشون کرد.

نازنین هم گفت:اما خودتون چی؟ هوا سرده!

رامین نگاهشو برگردودن و لبخدن زد.

رامین:نه من سردم نیست.

نازنین:ممنون.

رامین:خواهش میکنم.

 رامین و دوستانش رفتند.

نازنین دقایقی رامین را نگاه کرد همان لحظه رامین هم برگشت عقب و نگاهش کرد نگاهاشون با هم تلاقی کرد نازنین به عقب برگشت و دوستانشو نگاه کرد.بچه ها نگاهش کردن و هر کدام چیزی گفتن....نازنین سویشرت را نپوشید و فقط نگاهش کرد کلاس  بعدیشون تشکیل شد ولی نازنین نرفت هر چی دوستاش گفتن قبول نکرد رامین 10 دقیقه سر کلاس نشست وقتی دید نازنین نیومد از کلاس بیرون رفت رفت دنبال نازنین نازنین روی یکی از نیمکت های محوطه نشسته بود رامین به طرفش حرکت کرد از دور دید که نازنین سویشرت را نپوشیده بود ناراحت شد چیزی در درونش شکست نازنین زیر باران نشسته بود ولی سویشرت رامین را نپوشیده بود.نازنین ورودی دانشگاه را نگاه کرد نگاهش به رامین افتاد که نگاهش میکند به سمتش حرکت کرد سویشرت را مقابل رامین گرفت و تشکر کرد